Sinds de Brexit overleggen het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie over visserijaangelegenheden in het daarvoor speciaal opgerichte Specialised Committee on Fisheries (SFC). Dit comité heeft onlangs drie overeenkomsten gesloten om te komen tot een beter visserijbeheer tussen de EU en het VK.
De drie overeenkomsten zijn:
- Een mechanisme voor vrijwillige overdracht van vangstmogelijkheden tussen de EU en het VK;
- Gemeenschappelijke richtlijnen voor de kennisgeving van beheersmaatregelen aan de andere partij;
- Verbetering van het beheer van vier gedeelde bestanden (Tongschar - Witje en Tarbot - Griet)
De invoering van een mechanisme voor vrijwillige overdrachten van vangstmogelijkheden in de loop van het jaar gaat over het vastleggen van de procedure hoe ruilen van vangstquota tussen het VK en de lidstaten van EU tot stand gebracht kunnen worden.
Dit mechanisme zal verschillende rondes van jaarlijkse overdrachten mogelijk maken op basis van voorstellen vanuit de visserijsectoren, meer specifiek de PO’s.
Het mechanisme is gebaseerd op de beginselen van het sinds 2021 geldende tussentijdse systeem voor de uitwisseling van quota, dat voor beide partijen goed werkt.
Deze overeenkomst is uniek in zoverre dat het VK het enige derde land is waarmee individuele lidstaten afspraken over ruilen kunnen maken. Met andere derde landen, bijvoorbeeld Noorwegen is dit niet mogelijk. Met andere derde landen kan alleen op EU-niveau ruilen worden gedaan, en niet door lidstaten of PO’s.
De partijen hebben ook belangrijke vooruitgang geboekt in het beheer van vier gedeelde bestanden: Tongschar - Witje en Tarbot - Griet. De EU en het VK hebben een aanbeveling aangenomen met een nieuw kader voor de vaststelling van totaal toegestane vangsten (TAC’s) voor deze vier bestanden.
Op basis van een wetenschappelijk advies van de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES) is in verband met een beter beheer afgesproken om de gecombineerde TAC’s Tongschar – Witje en Tarbot – Griet te gaan opsplitsen in vier verschillende TAC’s. Wanneer dit geëffectueerd wordt is nog niet geheel duidelijk omdat ook de vangstaandelen van het VK en de betrokken EU-lidstaten in de 4 afzonderlijke TAC’s moeten worden berekend.
De gezamenlijke richtlijnen voor kennisgevingen van beheersmaatregelen zijn een andere afspraak. Zowel de EU als het VK moeten de andere partij nu in kennis stellen van alle beheersmaatregelen die zij nemen in hun respectieve wateren die gevolgen kunnen hebben voor de vaartuigen van de andere partij.
Tot nu toe ontbraken hierover afspraken en zorgde dat voor nogal wat verwarring. De nieuwe richtlijn biedt duidelijkheid over dit proces, onder meer over termijnen voor kennisgevingen, gestandaardiseerde inhoud van kennisgevingen en over de betrokkenheid bij kennisgevingen.