De European Bottom Fishing Alliance (EBFA), waartoe ook VisNed behoort, heeft vorige week een ontmoeting gehad met de Europees commissaris voor Maritieme Zaken en Visserij, Virginijus Sinkevičius, om de gevolgen van het sluiten van 87 gebieden in de Noord Atlantische wateren te bespreken. Ondanks een luisterend oor blijft hierover de frustratie.
De EBFA is een begin dit jaar opgerichte coalitie uit de visserijsector die meer dan 20.000 vissers en 7.000 vaartuigen vertegenwoordigt, variërend van ambachtelijke tot grootschalige bodemvisserij in alle wateren van de EU en in de wateren van derde landen.
De EBFA is een samenwerkingsverband om de ecologische, economische, sociale en culturele realiteit van het verdedigen van de bodemvistuigen die in alle visserijlanden van de Europese Unie gebruikt worden.
In het gesprek met de Europese commissaris stelde de EBFA het evenredigheidsbeginsel en de zwakke juridische status van de afgekondigde sluitingen aan de orde.
Hierbij werd gewezen op het gebrek aan echt overleg met de belanghebbenden en het ontbreken van de beste wetenschappelijke gegevens ter ondersteuning van de ingrijpende voorstellen.
Overigens betreft het hier allemaal sluitingen gelegen op de Atlantische Oceaan die met name de diepzeevisserij raken.
Maar het is een bekend gegeven dat dit een eerste stap is in een weg tot beperkingen en wellicht zelfs het verbieden van visserijen die contact met de bodem maken.
Maatregel niet in overeenstemming met evenredigheidsbeginsel
Hoewel de EBFA uiteraard de bescherming van kwetsbare mariene ecosystemen steunt, heeft Europese Commissie nu de visserij verboden in een totaal gebied dat drie keer groter is dan nodig: in plaats van 5.237 km2 te beschermen gebied heeft de Europese Commissie de visserij verboden in 16.419 km2.
Dit gebrek aan evenredigheid is bijzonder zorgwekkend en betekent een verdere sluiting van mariene gebieden die niet hoeven te worden beschermd.
Volgens EBFA is deze werkwijze hetzelfde alsof je in de Alpen een gebiedssluiting instelt waarbij je de top van een berg probeert te beschermen en je het hele dal ook maar sluit.
Bedreiging voor Europese voedselvoorziening en -veiligheid
De bodemvisserij levert een belangrijke bijdrage aan de Europese voedselvoorziening: zij is goed voor meer dan een miljoen ton vis per jaar, d.w.z. 25% van de totale vangsten op Europese schaal.
Terwijl de Europese Unie al meer dan 70% van de vis die elk jaar door de Europese burgers wordt geconsumeerd, invoert, is het verrassend dat de Europese Commissie de afhankelijkheid van importen versterkt door deze onevenredig zware regulering.
Gebrek aan sociaaleconomische impactanalyse
Het is bijzonder schokkend dat de Europese Commissie weigert de economische en sociale gevolgen te (laten) onderzoeken van een dergelijk besluit, dat de toekomst van de bodemvisserij in de Noord Atlantische wateren in gevaar brengt en dus de werkgelegenheid van meer dan 10.000 vissers bedreigt.
De Europese Commissie heeft zelfs nagelaten haar eigen Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij – STECF) te raadplegen, noch een sociaaleconomische effectbeoordeling uit te voeren, wat in strijd is met de Europese regelgeving en zelfs met de Verdragen.
Ivan Lopez van der Veen, voorzitter van de EBFA, reageerde op de bijeenkomst: “Wij zijn blij met de gelegenheid die de commissaris ons biedt om deze cruciale kwestie persoonlijk te bespreken. Wij waarderen ook de toezegging om het raadplegingsproces en de onderbouwing van de wetenschap in toekomstige processen te verbeteren”.
Voor de EBFA was het nuttig om de grote zorgen van de sector duidelijk uiteen te zetten en de tekortkomingen en negatieve gevolgen van het uitvoeringsbesluit van de Commissie aan de orde te stellen.
Aan commissaris Sinkevičius is nogmaals verzocht deze maatregel op te schorten totdat er nieuwe wetenschappelijke informatie en de sociaaleconomische impactanalyse beschikbaar zijn.
De sector betwist de noodzaak van de bescherming van kwetsbare mariene ecosystemen niet. Echter, de Europese Unie kan het zich echter niet veroorloven de mariene ruimte voor de visserij te verspillen.
De visserijsector kan de sluiting van 5.237 km2 van echt kwetsbare ecosysteemgebieden begrijpen, maar wij kunnen de totale sluiting van meer dan 16400 km2 zonder duidelijke reden niet accepteren, noch begrijpen.
Overigens is de lidstaat Spanje dezelfde mening toegedaan en heeft een juridische procedure tegen de Europese Commissie aangekondigd.