In internationaal verband wordt al geruime tijd gesproken over het beheer van roggen. Gezien de beperkte wetenschappelijke informatie en complexheid van de regelgeving lukt het vooralsnog niet een aanpassing in het beheer door te voeren. Het quotum van roggen blijft dan ook zeer knellend.
Er zijn meerdere soorten roggen met op de Noordzee en in westelijke wateren voor de kottervloot de meest bekenden; stekelrog, blonde rog en gevlekte rog. Het beheer tot nu toe vindt plaats door jaarlijks één gezamenlijke TAC voor een groep van 6 roggen-soorten vast te stellen waartoe ook de hierboven genoemde 3 soorten.
Van roggen is niet veel biologische informatie bekend, de beschikbare data zijn onvoldoende en van slechts enkele roggen soorten wordt gepoogd een bestandsschatting te doen, waarbij de biologen niet veel verder komen dan een relatieve beoordeling te doen. Hieruit blijkt overigens wel dat de wetenschap geconstateerd heeft dat de stock van stekelrog de laatste jaren vervijfvoudigd is!
Maar omdat het bestand van andere roggensoorten in de groep veel minder groeien, zelfs afneemt, wordt bij de vaststelling van de TAC heel voorzichtig geopereerd, soms gaat dit zelfs verder dan het voorzorgsprincipe.
Resultaat is dat ook dat de toename van de roggen op de visgronden in de Noordzee en het Engels kanaal totaal niet verdisconteerd wordt in hogere vangstmogelijkheden, integendeel. Vaak moeten lidstaten tijdens de Decemberraad alles uit de kast halen om verdere verlagingen van de TAC’s te voorkomen.
Daarbij moet gesteld worden dat de huidige aanvoermogelijkheden totaal geen juiste weergave is van wat de vissers op de visgronden tegenkomen. Tot 5 – 7 jaar geleden kwamen roggen alleen voor op bepaalde visgronden in Engelse wateren. Nu is het verspreidingsgebied veel groter en ook de bijvangst in kilo’s maar moeten de PO’s strikte aanvoerhoeveelheden toepassen, anders is het quotum binnen enkele maanden volledig uitgeput.
Beheer
Over het beheer zijn verschillende visies. De NGO’s pleiten voor een TAC voor elke afzonderlijke roggensoort. Dit brengt het risico met zich mee dat het in de praktijk onwerkbaar wordt met daarbij de levensgroot de mogelijkheid van chokesituaties creëren.
Vanuit de visserijsector wordt een gepleit om een afzonderlijke TAC voor de belangrijkste soorten en een verzamel-TAC voor de roggen die veel minder in de vangst voorkomen. Als een bestand van bijvoorbeeld stekelrog zich dan ook heel goed ontwikkeld
Tijdens een vergadering vorige week van de werkgroep roggen en vleet van de Noordzeeadviesraad en Westelijke wateren adviesraad bleek opnieuw dat er geen eenvoudige oplossingen op tafel liggen.
Na discussie, ook met de vertegenwoordiger van de Europese Commissie, moet de conclusie getrokken worden dat we nog wel enige tijd met het huidige beleid verder moeten.
Reden is o.a. de Brexit waardoor de EU over het aanpassen van het beheer van roggen afspraken moet maken met het Verenigd Koninkrijk en dat daarom dit punt ook doorgeschoven wordt naar bespreking in de Specialised Committee for Fisheries.
De agenda van dit overlegorgaan tussen EU en VK wordt steeds omvangrijker. Voor 2022 zal er in het huidige beheer van roggen alleen wat getalletjes aangepast worden maar de Nederlandse vissers zullen voorlopig met een bijvangstregeling geconfronteerd blijven worden.