Nog steeds slagen de drie partijen die met elkaar overleggen over het vaststellen van de TAC’s en quota voor dit jaar er niet in om conclusies te trekken. Inmiddels loopt de achtste week en het begint onderhand op armpje drukken te lijken. Voor visserijbedrijven die midden in het uitvoeren van visplannen zitten is dit uiteraard een kwalijke zaak.
Voor alle partijen rond het visserijbeheer is het wennen hoe om te gaan met de nieuwe, complexere, situatie na Brexit. Hier onder ligt een politiek machtsspel dat de onderhandelingen vertraagt.
Noorwegen bemoeilijkt het trilaterale proces
Afgelopen vrijdag bleek tijdens een plenaire bijeenkomst dat partijen het feitelijk eens zijn geworden over de hoogte van de TAC’s en afspraken over het beheer. Zowel de vertegenwoordiger van de Europese Unie (EU) als ook die van het Verenigd Koninkrijk (VK) gaven aan dat zij klaar zijn en bereid zijn het Trilaterale Agreed Record dat nu op tafel ligt te ondertekenen.
Echter, de Noorse delegatieleider gaf aan nog niet zover te zijn. Volgens Noorwegen kunnen deze trilaterale onderhandelingen niet los gezien worden van de bilaterale overeenkomsten die er afzonderlijk met de EU en het VK gesloten moeten worden.
In de bilaterale overeenkomst tussen de EU en Noorwegen moeten onder meer afspraken gemaakt worden over de ruil van vangstrechten. Nu het VK daar geen onderdeel meer van uitmaakt, zijn de ruilverhoudingen en belangen ook flink gewijzigd.
Dit staat echter los van de vaststelling van de hoogte van de TAC’s en het is onderhand hoognodig dat dit proces afgerond wordt, zodat ook de toegang voor Europese vissers tot Noorse wateren weer mogelijk wordt.
Noorwegen ziet dat kennelijk anders en knoopt zaken aan elkaar terwijl dat niet nodig is. Er zal een bepaalde politieke gedachtegang achter zitten, maar het is ongehoord dat het proces onnodig ernstig vertraagd wordt en dat vissers niet naar de visgronden kunnen waar ze hun visplan ten uitvoer willen brengen.
VisNed vraagt zich af of politici en beleidsmakers zich voldoende bewust zijn van de gevolgen van de vertraging.
Meer begrip voor vertraging EU en Verenigd Koninkrijk
De gesprekken tussen de EU en het VK lopen ook nog, maar hiervoor bestaat meer begrip. De overeenkomst die gesloten moet worden is veel omvangrijker (tientallen bestanden, meerdere gebieden en beheermaatregen) en beide partijen moeten hierin hun nieuwe positie en weg vinden.
Gelukkig staan deze onderhandelingen, anders dan bij EU-Noorwegen, niet onder druk betreffende toegang tot elkaars wateren omdat dit eind vorig jaar op het nippertje in het Brexit-akkoord geregeld is.
Desondanks is het hier ook wenselijk dat op korte termijn handtekeningen onder een overeenkomst gezet worden zodat men weet waar hij aan toe is. Als dit niet gebeurt dan moeten de tijdelijke maatregelen die gelden voor het 1e kwartaal van dit jaar verlengd worden.
De totstandkoming van afspraken na Brexit is een leerproces en een goede graadmeter voor hoeveel tijd er eind dit jaar nodig zal zijn als er een deal gesloten moet worden over de vangstmogelijkheden voor 2022.
Het devies is: eerst snel 2021 afwikkelen, zodat de tijdelijke quota op basis van wat partijen zijn overeengekomen omgezet kunnen worden in definitieve vangstrechten voor dit jaar.
Toegang
Toegang voor EU-vissers tot de Noorse zone is in afwachting van de overeenkomst met Noorwegen nog steeds niet toegestaan. Leden die van plan zijn dit jaar in de Noorse zone te gaan vissen worden verzocht dit kenbaar te maken aan het secretariaat van de PO of VisNed zodat tijdig een vismachtiging Noorse Zone kan worden aangevraagd.