De Decemberraad was tot 2019 de belangrijkste Visserijraad van het jaar. Daar werden immers de vangstmogelijkheden voor het volgende jaar vastgesteld. Het overleg tussen Minister en Tweede Kamer, voorafgaand aan de Decemberraad was dan ook heel belangrijk. Hoe anders is alles na Brexit. De vangstmogelijkheden worden door de Europese Commissie met het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen uit onderhandeld. Daarover verderop in deze nieuwsbrief meer informatie. Voor de Ministers is dit belangrijke onderwerp bijna gereduceerd tot hamerstuk.
In die lijn is het overleg met de Tweede Kamer ook ‘afgeschaald’ naar een schriftelijke procedure. Daarin kwamen wel een aantal interessante zaken aan de orde. Zoals het vasthouden aan MSY en er werd iets meer bekend over de insteek op sanering en de (straf)procedure die de EU tegen Nederland en vier andere EU lidstaten is begonnen vanwege de aanlandplicht.
Veel vragen van de 2e Kamerleden en antwoorden van de Minister over Aalbeheer en ook moest de Minister wederom uitleggen wat het verschil is tussen het voorzorgsbeginsel en de duurzame MSY aanpak van het Gemeenschappelijk Visserijbeleid.
Over de in gebrekestelling inzake niet goed controleren aanlandplicht schreef de Minister “de Europese Commissie constateert dat Nederland alleen gebruik maakt van conventionele controlemiddelen en oordeelt dat dit onvoldoende is. Nederland zou hiermee niet voldoen aan de verplichting om controle en toezicht op de naleving van de aanlandplicht en volledige registratie van de vangst en teruggooi op een effectieve manier vorm te geven.
De Commissie wijst hierbij nadrukkelijk op de mogelijkheden van remote electronic monitoring en cameratoezicht.’ Vanuit VisNed voorzien we de Minister volop van informatie die ze kan gebruiken bij haar antwoord aan de Europese Commissie. Ook de bijeenkomst Praktijktoets (elders in deze nieuwsbrief) is van groot belang als informatiebron.
Over de sanering merkte de Minister op dat er kennelijk een verandering in het Gemeenschappelijk Visserijbeleid nodig is om sanering op basis van de afname van visgebieden door grootschalige uitrol Wind op Zee en Beschermde natuurgebieden mogelijk te maken. Het Europese visserijbeleid kan kennelijk de ontwikkelingen in het Europese Klimaatbeleid niet bijbenen. Dat is voor VisNed onbegrijpelijk, maar kennelijk realiteit.
Om sanering toch mogelijk te maken is nu gekozen voor een route via het Brexit spoor. Maar ook dat is niet eenvoudig. De Europese Commissie vraagt zich nu af in hoeverre zo’n sanering marktverstorend gaat werken en in hoeverre er een Brexit link ligt voor de ondernemers die willen saneren. Het overleg met de Europese Commissie wordt voortgezet.
Inmiddels is door Denemarken een opening gevonden om verlies aan quota te compenseren, maar de Minister schrijft hierover dat over de Deense regeling nog veel onduidelijk is en dat Nederland daarom inzet op een stilligregeling, directe steun in de vorm van geld en een saneringsregeling.
Voor veel vissers duurt dit allemaal wel erg lang, temeer omdat vanuit LNV de indruk is gewekt dat we rond dit tijdstip een regeling gepresenteerd zouden krijgen. Dat de zo langzamerhand bezorgdheid de overhand krijgt boven ongeduld hebben we vanuit VisNed aan het Ministerie heel erg duidelijk gemaakt.