Nieuwsbrief 8 februari 2019

In januari vorig jaar stemde het Europees Parlement voor een totaalverbod op pulsvisserij. Daarom werd algemeen verwacht dat in het Europees Parlement daar de sleutel voor de toekomstige ontwikkeling van Puls lag, maar dit bleek maar ten dele waar te zijn. Het zijn de Europese lidstaten die, onder druk van Frankrijk, onze visserij het uitzicht op een duurzame toekomst lijken te gaan beperken.

Zoals zo vaak in lang lopende dossiers wordt iedereen het op een gegeven moment ‘zat’. Men wordt onderhandeling moe, men wil er van af. En dan wordt men toegeeflijk. Dat stadium is in het dossier Technische Maatregelen bereikt. Er ontstaat ook hoge tijdsdruk. Het Europese Parlement gaat op verkiezingsreces en heeft nog veel dossiers af te wikkelen en de Europese Commissie wil dit dossier afronden.

Een spreekwoord luidt “In liefde en oorlog is alles geoorloofd”. Maar daar mag “In Europese besluitvorming” aan worden toegevoegd. Dat hebben we deze week meegemaakt. Er lekte immers een ambtelijk advies over een strafprocedure tegen Nederland uit. Dat kwam de makers van een anti Nederlandse sfeer goed uit en werkte mee aan het versnellen van het beslissingsproces.

Verenigd Koninkrijk ook op ramkoers met de feiten

De anti-puls stemming begint schandalige vormen aan te nemen. Frankrijk is de schaamte al voorbij en lapt alle wetenschap al langer aan haar laars, onder aanvoering van de activistische NGO Bloom die een ongefundeerde kruistocht tegen Pulsvisserij voert. Maar ook belangrijke Franse Europarlementariërs laten zich voor de kar spannen en weigeren hun taak als volksvertegenwoordiger serieus te nemen. Een functie waarin je je hoort te infomeren in plaats van misleiding toe te staan.

We moeten constateren dat ook het Britse Wereldnatuurfonds en Britse politici meegaan in de stroom van ongefundeerde aantijgingen. De BBC (toch bekend vanwege hun gerespecteerde journalistieke professionele insteek) liet afgelopen weekeinde toe om gedurende tien minuten alle onzin over pulsvisserij te spuien, zonder een seconde nuancering met wetenschappelijke onderbouwing en zonder de zaak van meerdere kanten te belichten. 

Somber vooruitzicht

Zoals nu de stand van zaken is vindt volgende week woensdag in Straatsburg de allesbeslissende triloog plaats. Dan willen de 3 partijen (Raad van ministers, Europees Parlement en Europese Commissie) er koste wat het kost uitkomen. VisNed zet zich met de rest van de sector nog steeds onvermoeibaar in en we blijven lobbyen. Dat doen we op dit moment via contacten in Brussel en bij lidstaten, via Twitter en door er samen met partners voor te zorgen dat de website pulsefishing.eu up to date is met feitelijke informatie.

Maar we moeten tegelijk waarschuwen voor een somber perspectief. Er wordt hard gepoogd om de toepassing van pulsvisserij zo snel mogelijk te laten stoppen, tot grote frustratie van het VisNed-team en haar bestuurders. Deze situatie is frustrerend en onbegrijpelijk voor iedereen die de visserij een warm hart toedraagt, inclusief de minister. VisNed is diep teleurgesteld dat Europese regelgeving niet meer wordt vormgegeven op basis van feiten, maar op basis van politiek opportunisme, emotie en afgunst. Zorgwekkend, niet alleen voor onze vissers, maar ook voor de democratie in brede zin.

Vanzelfsprekend informeren wij de leden wanneer de triloog leidt tot een politieke overeenstemming en er een besluit komt. Ook zullen zo snel mogelijk daarna alle pulsontheffinghouders een brief van de minister ontvangen met informatie hoe er verder in dit dossier gehandeld gaat worden.

Als pulsvisserij verboden wordt, is terugkeer naar de traditionele boomkor het logische gevolg. Dat heeft enorme consequenties. Het brandstofverbruik zal stijgen, waardoor het verdienmodel verdwijnt. Met name de bemanningsleden, die deelloonvisser zijn, worden het grootste slachtoffer. Hun inkomen zal mogelijk met enkele tientallen procenten kelderen. Maar ook de eigenaren van de schepen, veelal kleine familiebedrijven en bedrijfjes, krijgen een enorme financiële klap. Voor alle schepen samen kan dit oplopen tot meer dan 20 miljoen Euro Dat blijkt uit onderzoek van Wageningen Economic Research (WEcR) in opdracht van het Bestuurlijk Platform Visserij. Dit is rampzalig voor de continuïteit van de hele Nederlandse visserijsector.

De rampzalige gevolgen van een eventueel pulsverbod komen bovenop de grote dreiging van Brexit, de uitrol van Wind op Zee, de onzalige aanlandplicht en de sluiting van visgebieden om ecologische redenen.

De kottervisserij heeft als een van de weinige sectoren in Nederland de reductie van CO2 met 50% gerealiseerd en zou die besparing weer ongedaan moeten maken. Pulsvisserij is selectiever en levert minder ongewenste bijvangst op. Omdat die milieuvoordelen teniet gedan worden is het heel wrang dat juist milieuactivisten grote druk zetten om tot een verbod te komen.

Continuïteit bedrijven in het geding

In de studie zijn diverse prijsscenario’s uitgewerkt. In de 80mm visserij op tong waar puls haar toepassing heeft gaat het brandstofverbruik (in liters) met 78% toenemen. Dit betekent dat het bedrijfsresultaat per kotter (prijspeil 2016) ongeveer €120.000 lager zal komen te liggen. Bij het meest ongunstige prijsscenario (waarin de visprijs iets daalt en de brandstofprijs op het niveau van 2012 komt) is er sprake van een daling van 21,5 miljoen euro.

Ondertussen passen banken strengere regels toe, waardoor de vervanging van de inmiddels deels verouderde vloot niet meer mogelijk is. Daardoor is de continuïteit van bedrijven direct in gevaar. En daardoor komt ook de leefbaarheid van visserijgemeenschappen op de tocht te staan.

Implosie van de hele sector niet denkbeeldig

Visserij is een complexe sector, met visafslagen als eerste schakel tussen zee en land, specifieke toeleveranciers, afhankelijke ketenpartners in de verwerking, visserijonderzoek en specifiek visserijonderwijs. Stuk voor stuk kunnen die niet draaien op een sector die te klein is geworden, of geen verdienmodel meer heeft.

Naast alle cijfermatige impact, mogen we ook de psychologische gevolgen niet onderschatten. Jonge vissers ervaren een mogelijk verbod als een klap in hun gezicht. Zij hebben een toekomst voor zich en vrezen bij een verbod dat hen die wordt ontnomen.

Er staat een generatie klaar om de bedrijven over te nemen en die op een hypermoderne manier voort te zetten. Met volledige transparantie over wat er aan boord gebeurt en met nieuwe schepen die emissie loos varen. Jonge vissers die oog hebben voor de toekomst wordt een duurzaam perspectief in één klap ontnomen. Net als hun vertrouwen in overheid en politiek, wat door deze niet uit te leggen gang van zaken gewoonweg verdampt.

Het is nog steeds onduidelijk hoe Brexit gaat verlopen. In de vorige VisNed nieuwsbrief werden drie scenario's geschetst. Een vorm van ‘no deal’ is nog steeds mogelijk. Daarover overlegt de sector met LNV. Zowel in het algemeen met alle agri-sectoren, als specifiek over visserij. Er zijn regelingen in de maak.

De EU heeft twee regelingen voorbereid. Een regeling voor No Deal, waarin gevist kan blijven worden. Daarvoor wordt met RVO en de Europese Commissie gewerkt aan een vergunningenstelsel.

Onze PO’s leveren lijsten aan met scheepsnummers die zo’n vergunning nodig hebben. Ook is er overleg opgestart over een stilligregeling met een vergoeding. VisNed rekent er op dat het stilliggen echt een noodscenario is wat niet nodig zal zijn, maar het zou niet verantwoord zijn om dit gevaar te negeren en geen 'vangnet' te spannen.

Overleg in Brussel

Wekelijks overlegt de European Fisheries Alliance over alle ontwikkelingen en regelingen. Deze week was er overleg met de Europese Commissie en volgende week is er overleg met Michel Barnier, de EU-onderhandelaar.

VisNed is lid van de EUFA-delegatie. Op die manier is er constante vraag om aandacht voor de visserij. Dat dit goed lukt bleek ook bij het interview met het tv-programma Nieuwsuur, toen Barnier nadrukkelijk de visserijsector noemde.

Vorige week woensdag vond het traditionele overleg plaats tussen de Belgische Rederscentrale, de Nederlandse kotterorganisaties en de Redersvereniging over de ruilmogelijkheden Westelijke wateren – Noordzee. Deze keer waren we te gast in het kantoor van de Rederscentrale in Oostende. Ondanks dat het niet gemakkelijk was “vraag” en “aanbod” goed op elkaar af te stemmen is toch een overeenkomst gesloten waarover VisNed tevreden is.

Dankzij een aanzienlijke verhoging van het tongquotum in de Ierse Zee had Nederland meer te bieden. Kijkend naar de quota-situatie op de Noordzee kunnen we vaststellen dat vanuit Nederlands perspectief er dit jaar eigenlijk nog maar één knelgeval overheerst: een groot tekort aan Rogquotum. Echter, dat geldt ook voor België dus is het in dit verband heel moeilijk elkaar te kunnen helpen.

België kon wel de helpende hand bieden met het verkrijgen van o.a. Zeeduivel in de Noorse zone.  Ook zien we in Nederland dat van de 24 Kanaalvergunningen er steeds meer in gebruik genomen worden. Dit betekent dat er meer zeedagen en meer bijvangstquota nodig zijn van sommige soorten. Uiteindelijk is de volgende ruil afgesproken:

De Nederlandse trawlersector ontvangt de geruilde haring en kabeljauw en levert daarvoor aan de kottersector (de tegenwaarde van) ongeveer 285 ton Noordzee-tong. Gezien het op dit moment ontbreken van behoefte aan tong, schol en kabeljauw zal er, net als vorig jaar, een financiële compensatie plaats vinden, die via de PO’s aan de kotters beschikbaar gesteld wordt.

De vangstmogelijkheden in het Kanaal en de demersale effort die geruild zijn ten behoeve van de fly-shooters dienen door deze vissers eveneens aan de collega-kotters gecompenseerd te worden.

Tien visserijorganisaties hebben hun gezamenlijke visie overhandigd aan leden van de Tweede Kamer en het Europarlement op 5 februari 2019. De organisaties schrijven in hun visie ‘Ruimte voor visserij in een Noordzee vol windmolens’ over de toekomst van de visserijsector in relatie tot de plannen voor Wind op Zee. Peter van Dalen (CU-SGP), Arne Weverling (VVD), Roelof Bisschop (SGP), Remco Dijkstra (VVD) en Jaco Geurts (CDA) namen het visiedocument in ontvangst uit handen van Maarten Drijver, voorzitter van VisNed, tijdens de Visserijpoort. De kern van de boodschap is dat de visserij een transitie zal moeten doormaken om te komen tot een vloot die naar aard en omvang past bij de nieuw ontstane situatie op de Noordzee. De kosten hiervoor dienen gedragen te worden door een maatschappelijk fonds.

Met oog op de enorme windmolenplannen hebben tien visserijorganisaties de handen ineen geslagen, met als primaire vraag: hoe houden we duurzame voedselproductie in stand, ondanks de razendsnelle opkomst van Wind op Zee?

Dit leidde tot een visie die bijna de gehele sector onderschrijft, van groot tot klein. In deze visie wordt gekeken naar een transitie van zowel de vloot als de faciliteiten op land en daar zijn kosten aan verbonden. Deze kosten moeten onderdeel zijn van de energietransitie, van de maatschappelijke wens om duurzame energie op zee te produceren in plaats van op land.

Tijdens de Visserijpoort zijn naast de visserijvisie, ook de visie van de natuurorganisaties en wind- en olie en gassector gepresenteerd. Op één vlak zijn alle betrokkenen het met elkaar eens: Er ontbreekt veel kennis. Er wordt niet gewerkt op basis van onderzoek naar de effecten van windparken, en dat baart zowel de visserij als natuurorganisaties zorgen.

“Er is een roep om gezamenlijke kennisontwikkeling maar er wordt niet de tijd genomen om daar eerst aan te werken. De ontwikkeling van de parken gaan zo snel, dat er daardoor nauwelijks tijd is voor adequate besluitvorming.”, aldus Pim Visser, directeur van VisNed.

Het Nederlandse streven is om op de Noordzee de hoeveelheid windenergie uit te breiden van 4,5 gigawatt in 2023 tot 60 gigawatt in 2050. Een gigantische oppervlakte van de Noordzee staat dan vol met windparken. Deze windparken worden nodig geacht in het kader van de energietransitie en zijn belangrijk met oog op de internationale doelstellingen voor duurzame energie waar Nederland zich aan committeerde.

De windparken kunnen, qua ruimte, niet op land worden gerealiseerd, overigens is dat maatschappelijk gezien ook onwenselijk – maar ook op de Noordzee hebben gebruikers veel hinder van de windparken die gebouwd en gepland zijn.

Als alle plannen doorgaan, zal de totale oppervlakte van de windparken groter zijn dan Friesland, Groningen en Drenthe bij elkaar. Voor vissers zijn dit gebieden die onbevisbaar worden. De parken leggen daarnaast een grote druk op de rendabiliteit van visgronden omdat de schepen moeten omvaren.

Zoals visserman Dirk Kraak (actiegroep EMK) aangaf: “We weten nu wat voor enorme gevolgen de aanleg van de Afsluitdijk heeft gehad op het hele systeem, maar met Wind op Zee wordt doorgezet en straks komen we er achter dat al die windparken onomkeerbare effecten hebben op het milieu, de diersoorten en het klimaat. We moeten voorzichtig omgaan met onze Noordzee.”

De visie geeft antwoord op de vraag zoals deze in het OFL-proces gesteld is, namelijk wat wil de visserij? Het antwoord hierop is helder en duidelijk, volgens Visser: ‘De visserij wil meewerken aan een Noordzee-akkoord en snapt dat zij daarvoor zal moeten veranderen. Deze transitie is echter niet gratis en we willen wél blijven vissen.’

 Lees hier de visie: 'Ruimte voor Visserij in de Noordzee vol windmolens', ook te vinden onder het thema Ruimtelijke Ordening.

In december bood de voorzitter van OFL, Jacques Wallage, (OFL staat voor: Overlegorgaan voor de Fysieke Leefomgeving) een advies aan over het proces om te komen tot een Noordzeeakkoord aan Minister van Nieuwenhuizen aan. Daarin werd geadviseerd om een proces te starten om voor de zomer van 2019 te komen tot afspraken tussen Windsector, Natuur, Visserij, Olie en Gas en andere stakeholders op de Noordzee over de ruimteverdeling. Als alle plannen gerealiseerd worden op ieders eigen unieke stuk Noordzee hebben we aan twee Noordzeeën (nog) niet genoeg.

De belangen op de Noordzee zijn groot en conflicten liggen om de hoek. Visserij heeft ruimte nodig, veel ruimte. Natuur wil grote gebieden sluiten en windparken claimen enorm veel plek.

Maar de honderden olie en gasplatforms zijn er nog en krijgen wellicht een nieuw leven, net als de pijpleidingen. Dat botst, en daarbij zou visserij zomaar de grote verliezer kunnen worden, want wat we nu op zee zien is nog maar het begin. De totale omvang van Wind op Zee wordt ongeveer twintig keer van hetgeen er nu staat en in aanbouw is. Dat is onvoorstelbaar veel.

We moeten als visserij dus onderdeel zijn van de plannenmakerij. En als er weinig plek over blijft, dan moet er gezorgd worden voor blijvend duurzame bevissing. Dat vergt een verandering, een transitie. En die kost veel geld. Want de politiek, de maatschappij wil zoveel activiteit dat twee Noordzeeën (nog) niet genoeg plek bieden, dus moet er ingedikt worden en ingeleverd. En dat gaat niet gratis.

Het proces is onder leiding van Jacques Wallage van start gegaan in een strak schema tot de zomer, ondersteund door het secretariaat van het OFL en de Koninklijke Academie van Wetenschappen. Het is een intensief traject, wat veel inzet van het VisNed team zal vragen. Die inzet moet er zijn, want de belangen zijn groot.

Visserijpoort

Twee keer per jaar organiseren VisNed en de PFA in Nieuwspoort in Den Haag een bijeenkomst over een actueel visserij thema. Die bijeenkomst heet ‘Een visserijpoort’ Afgelopen dinsdag werd de zevende georganiseerd, met Wind op Zee als thema. En die bijeenkomst trok veel bezoekers.

Meer dan 80 aanwezigen luisterden naar Hans Timmers van de Wind Associatie, Floris van Hest van St. Noordzee, Rob van der hagen. van TenNet, Jo Peters van Nogepa en Pim Visser die het Visiedocument "Visserij in een Zee vol Windmolens” presenteerde. Een visiedocument van 10 visserijorganisaties waarvoor VisNed penvoerder is. Een visiedocument wat de gezamenlijke mening weergeeft van organisaties wiens leden goed zijn voor meer dan 85% van de aanvoerwaarde en waarover elders in deze nieuwsbrief een apart artikel is opgenomen.

Een uitgebreid verslag van de Visserijpoort staat in Visserijnieuws van vandaag.

De sectorraad visserij heeft in een brief de arbeidsrechtelijke positie van Filipijnse, maar eigenlijk alle niet EU ingezeten uitzendkrachten aan boord van Nederlandse kotters uiteengezet. Hieronder treft u een korte uiteenzetting van de problemen die zich hierbij kunnen voordoen. Op het VisNed secretariaat is een uitgebreid memo hierover beschikbaar.

Filipijnse uitzendkrachten hebben een arbeidsovereenkomst op basis waarvan zij toestemming van de Filipijnse overheid krijgen om in het buitenland te werken. De Filipijnse uitzendkracht is daarmee te beschouwen als een werknemer.

Loon

Werknemer-uitzendkrachten hebben recht op hetzelfde loon als de andere opvarenden. In de kottersector wordt veelal met maatschapscontracten wordt gewerkt. Werknemer-uitzendkrachten hebben in dat geval recht op een gelijk aandeel in de opbrengst als iemand met dezelfde rang aan boord. Wanneer Nederlandse kotters hun thuishaven in Nederland hebben is in elk geval de Wet minimumloon van toepassing op de Filipijnse werknemer-uitzendkrachten. Dit geldt zowel voor hun werk binnen als buiten de 12-mijlszone.

Misvattingen tewerkstellingsvergunning

Op grond van de Wet arbeid vreemdelingen moet de inlener een tewerkstellingsvergunning hebben als er werkzaamheden worden verricht binnen de 12-mijlszone. Het is niet echt aannemelijk dat Filipijnse werknemer-uitzendkrachten in de praktijk niet binnen de 12-mijlszone werken. De Filipijnse werknemers die niet binnen de 12 mijls zone werken tellen ook niet mee als bemanningslid en kunnen alleen boven sterkte mee aan boord.

Ziekte of ongeval

Filipijnse opvarenden hebben in geval van ziekte gedurende max 52 weken recht op 80% van het loon. Als deze opvarende bij de uitvoering van zijn werk een ongeval of beroepsziekte krijgt, heeft hij recht op een uitkering. Bij overlijden van de werknemer-uitzendkracht als gevolg van een arbeidsongeval hebben de erfgenamen recht op een uitkering ineens. Deze claim kunnen zij zowel bij de inlener als de Vereniging Zee-risico 1967 neerleggen. Het verzekeren van de werknemer-uitzendkracht bij het Sociaal Fonds voor de Maatschapsvisserij heft dit niet op. 

Arbeidsrusttijden

Op basis van het Arbeidstijdenbesluit vervoer geldt voor opvarenden / werknemers in de zeevisserij een bijzonder rusttijdenregime. Dit houdt in dat elke 24 uur ten minste 10 uur gerust moet worden en elke 7 dagen ten minste 77 uur. De dagelijkse rust mag in max twee periodes worden opgesplitst. Hierbij moet een die periodes moet ten minste 6 aaneengesloten uren bedragen. Vanaf 15 november 2019 gelden deze voorschriften ook voor alle zelfstandige vissers aan boord wanneer zij een werknemer (-uitzendkracht) aan boord hebben.

Belangrijk!

Het is van groot belang is dat de veiligheid aan boord in acht genomen wordt en dat er een geldige RI&E is. Daarnaast is het van belang om bij het uitzendbureau na te gaan of zij van bovenstaande op de hoogte zijn en of het risico daarmee voor u als ondernemer beperkt wordt.

Het is erg ingewikkeld allemaal, maar het is wel van groot belang dat alles klopt. Voor vragen of toelichting en het ontvangen van de uitgebreide memo kunt u mailen naar: , bellen of langskomen op het VisNed-secretariaat, Vlaak 12 te Urk.

Op vrijdag 15 februari en zaterdag 16 februari wordt de tweede VisHack georganiseerd. Deze keer wordt er gezocht naar oplossingen voor problemen met afval en vuilvissen in de visserij. Vragen als 'Waar bewaar je je afval aan boord?', maar ook 'Hoe verbeteren we de afgiftefaciliteiten op de visserijhavens?' komen aan bod en uiteraard zal het vuilvissen aan de orde komen, zeker met oog op de actualiteiten rondom de containerramp boven de eilanden. Er zijn veel aanmeldingen maar er is dringend behoefte aan praktijkinzicht en ook hier geldt: zorg dat er met je wordt gepraat en niet over je. Wij roepen ieder met ideeën op om te komen.

Het is een kans om buitenstaanders te laten meedenken over oplossingen aan boord en aan wal. Benut die kans. Op vrijdag is er sowieso input nodig van 11.00 tot 12.30 wanneer de teams aan de slag moeten. Ook feedback om 17.30 op de tot dan toe gegenereerde ideeën is van groot belang. Vissers zijn de hele dag welkom, vanaf 07.30 uur bij de visafslag gedurende de rest van het programma, maar een 'reality-check' is noodzakelijk anders loopt men het risico dat er mooie ideeën ontstaan die in de praktijk niet bruikbaar zijn.

Zaterdag 16 februari worden de oplossingen gepresenteerd van 13.00 tot 15.00 in de Botterschuur op Urk, waarna er een borrel is. De VisHack vindt plaats op de Ms. Noorderkroon op de haven van Urk. Aanmelding in verband met de catering graag via . 

Voor meer informatie zie de poster of de website van de VisHack.

Er komen vanaf zee in toenemende mate berichten over vogelslachtoffers door windmolens. Soms zijn het veertjes, soms zijn het hele vogels die opgevist worden. En niet zo lang geleden deed een foto van een poot van een roofvogel de ronde, compleet met ring. In een gesprek met mensen van Vogelbescherming is gebleken dat zij graag hierover geïnformeerd worden.

Als u een vogel, of veren of een poot of een vleugel opvist, fotografeer uw vangst, noteer dan datum, tijd en de locatie en bewaar het onderdeel in een plastic zak in de vriezer. Meld uw vondst aan het VisNed secretariaat, waarna u verdere verzendinstructies ontvangt.

De aanlandplicht is nu volledig geïmplementeerd, inclusief de toepassing van uitzonderingen. Maar na vijf jaar is de verwarring over het begrip ‘aanlandplicht’ en ‘discards’ onverminderd groot. Het grote Europese project ‘www.discardsless.eu’ had als doelstelling om daar duidelijkheid in te scheppen, maar tijdens de slotbijeenkomst in Kopenhagen vorige week bleek dat er op veel manieren over discards wordt gesproken.

Door deze spraakverwarring komt uit dit project het beeld naar voren dat er misschien nog wel iets goeds steekt in (een vorm van) aanlandplicht, terwijl in de breedte deze aanlandplicht nog steeds niet uitvoerbaar, niet naleefbaar en niet handhaafbaar is. Dat werd ook overduidelijk.

Er is in de visserij sprake van 'niet of moeilijk verkoopbare bijvangst', 'gewenste marktwaardige bijvangst in een gerichte visserij', 'vangst boven quota' en 'bijvangst van ondermaatse vis'. Al deze vormen van bijvangst (mogelijke discards) zijn in het project onderzocht en werden gepresenteerd, maar vormden een verwarrende vissoep van presentaties.

Daardoor zijn de uitkomsten van het project Discardless niet eenduidig te lezen. Het vermijden van 'vangsten boven het quotum', kan leiden tot hogere bestanden en is op termijn dus misschien wel positief.

Maar dit positieve effect zal pas gelden voor de langere termijn, terwijl de onwerkbare regelgeving een acuut gevaar vormt voor de bedrijfsvoering dus de visserij heeft weinig aan een mogelijk positief effect op lange termijn als er op korte termijn geen oplossingen komen.

Dat moest VisNed in de plenaire discussies in Kopenhagen blijven herhalen. In Visserijnieuws van deze week wordt uitgebreid verslag gedaan.

Hoorzitting Europees Parlement

De Best Practices I en II projecten die VisNed in samenwerking met o.a. WMR heeft uitgevoerd, hebben veel waardevolle informatie opgeleverd, met name over de specifieke situatie van de onwerkbare combinatie van aanlandplicht en de 80mm visserij.

Deze combinatie is technisch niet uit te voeren met de huidige vloot, zo zal er om het werkbaar te houden per schip 3,6 bemanningslid bij moeten wat praktisch en financieel niet kan. Met het aanpassen van een simpele regel kan er tot 25% van het scholdiscarden verminderd worden. Dit is allemaal bruikbare informatie die dankzij de medewerking van betrokken schippers en bemanningen boven water is gekomen.

Deze wetenschappelijk onderbouwde praktijkinformatie, met uitzicht op een discardban die wel werkbaar is, mag VisNed op 19 februari delen met de Visserijcommissie van het Europese parlement in een hoorzitting. De kritiek op de verwarrende berichten vanuit Discardless wordt hierin meegenomen.

Voor de Texelse kust wordt een pilot uitgevoerd met oog op de ontwikkeling van golfenergie, het 'Slow Mill' project. Naar aanleiding hiervan is contact opgenomen met de initiatiefnemer van dit project, want ook golfenergie is een ruimtelijke claim waar de visserij hinder van kan ondervinden. De komende 2 jaar zal ter hoogte van De Koog een testlocatie in gebruik genomen worden ten oosten van de West kardinale betonning met als doel; het testen van een nieuwe technologie om golfenergie te winnen.

Op het gebied van energiewinning uit golfslag gebeurt wereldwijd al het een en ander. Bij de meeste installaties wordt de op- en neergaande beweging van het water gebruikt om energie uit het oppervlaktewater te onttrekken. De Slow Mill wint niet alleen uit de op- en neergaande beweging van het water energie, maar ook uit de heen- en weer gaande beweging.

Dit vertaalt zich in een hogere efficiëntie, voornamelijk bij een kalme zee. Voor de initiatiefnemer van de Slow Mill is het de uitdaging om een alternatief te kunnen vormen voor windmolens op zee wat gunstig zou kunnen zijn maar zo ver is het nog lang niet en intussen gaat de uitrol van Wind op Zee onverminderd door.

De Slow Mill wordt op zijn plek gehouden door een betonnen anker wat men laat zinken op 15 meter diepte. Het zwakke punt van de Slow Mill zit in de kabel waarmee de opgewekte energie overgebracht wordt naar land. Deze kabels hangen los in het water rondom de Slow Mill en worden gebundeld voor ze aan land gaan.

De initiatiefnemer geeft aan dat het de bedoeling is om de uiteindelijke kabel naar de Koog op 3m diepte in te graven. Als het concept succesvol blijkt dan zouden toekomstige installaties in een rechte lijnopstelling parallel aan de kust moeten worden geplaatst. Voorbeeld: een eventueel park van 0,1 km2 levert ongeveer even veel energie als 4 grote windturbines, waarvoor een gebied van minstens 1km2 afgezet moet worden (los van de veiligheidszones).

Stand van zaken en ambitie

In de haven van Oudeschild is een betonnen anker te water gelaten om testen mee uit te voeren. Hieruit moet data worden gewonnen om te gebruiken bij de test voor de Texelse kust. Er is een vergunning afgegeven voor de pilot voor de Texelse kust met een Slow Mill van 4 meter breed, wanneer gestart wordt is nog niet bekend, uiteraard zullen wij hierover communiceren wanneer dit wel het geval is.

Steeds meer beleidsambtenaren hebben een rol te vervullen in processen rondom visserij. Om ‘beeld en geluid’ te krijgen bij hun dossiers nodigt VisNed hen met enige regelmaat uit voor een kennismakingsbezoek aan de sector. Dat organiseren we op vroege vrijdagochtenden in IJmuiden.

Er is een groeiende groep ambtenaren die met onze sector te maken heeft. Vanzelfsprekend bij LNV afdeling visserij waar  regelmatig nieuwe instroom is, maar ook bij LNV-natuur, het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat, de RVO, de NVWA en recentelijk NWO, de organisatie die innovatief wetenschappelijk onderzoek voor de sector gaat faciliteren.

Rondje IJmuiden

Het programma begint in de Hollandse Visveiling waar we de grote variëteit in de verse aanvoer vanuit de Noordzee tonen. Dat is vaak een ‘eye opener’. Via de mijnzaal waar het Pefa internetveilproces wordt toegelicht gaan we dan naar een kotter. Die wordt van kombuis tot visruim en van brug tot machinekamer bekeken.

Daarna serveren we een (werk)ontbijt, waarin de actualiteiten in het belangenbehartigend werkpakket van VisNed worden besproken. Afgelopen maand hebben we die introductie twee keer georganiseerd en in februari en maart staan er ook weer twee op het programma. Geïnteresseerden voor zo’n kennismakingsrondje kunnen overigens contact opnemen met het VisNed secretariaat. Het eerstvolgende rondje plannen we voor begin maart.

Hieronder het meest recente benuttingsoverzicht van de uitputting in 2018 van de belangrijkste Nederlandse quota voor de kottervloot. Het overzicht is wel van 31 december 2018 wat betekent dat de aanvoer tot en met week 52 verwerkt zal zijn. Echter, er is nog geen sprake van een definitief overzicht.

Ter vergelijk onderstaand het overzicht per 31 december 2017 (tot en met week 52).

Ook in 2019 hebben de Nederlandse PO’s in CVO-verband maatregelen genomen om de benutting van een aantal nationale quota zo duurzaam mogelijk te maken en om vroegtijdige sluiting van deze quota te voorkomen. Voor zeebaars gelden door de overheid ingestelde maatregelen. Het totaaloverzicht:

PAP-regeling Schol:

• Een vaartuig met een basiscontingent schol tot 340 ton mag in de 4-weekse periode week 17 t/m 20 maximaal 100 ton schol aanvoeren,
• Een vaartuig met een basiscontingent schol van 340 tot 680 ton mag in de 4-weekse periode week 17 t/m 20 maximaal 115 ton schol aanvoeren,
• Een vaartuig met een basiscontingent schol van meer dan 680 ton mag in de 4-weekse periode week 17 t/m 20 maximaal 130 ton schol aanvoeren.

Rog: Minimum aanvoermaat: 55 cm.

• Een vaartuig mag per week/reis langer dan een week totaal maximaal 160 kg roggen (stekelrog - RJC, Grootoog rog - RJN, gevlekte rog - RJM) aanvoeren.
• Let op: graag juiste codes gebruiken om dubbeltellingen, dus verlies van quota te voorkomen.
• Bij overtreding minimum maat en/of maximale hoeveelheid wordt door de PO een heffing opgelegd van € 5,00 per kg.
• Deze maatregel geldt niet voor het Skagerrak.

Tarbot, griet: Minimum aanvoermaat: 27 cm.

• De maximaal aan te voeren hoeveelheid tarbot/griet per vaartuig per week of reis langer dan 7 dagen is door de PO’s vastgesteld op 3.000 kg dood gewicht.
• Bij aanvoer van meer dan 3.000 kg en/of kleiner dan 27 cm tarbot / griet wordt een heffing van € 10,00 per kg toegepast.
• Ook deze maatregel geldt niet voor het Skagerrak.

Tongschar: voor tongschar geldt een minimum maat van 25 cm waarbij de tongschar van 25 – 27 cm moet worden gesorteerd in een aparte klasse: tongschar IIIb of tongschar IV.

Noorse kreeft: Noorse kreeft valt enerzijds onder Aanlandplicht maar tegelijk mogen ondermaatse Noorse kreeft gediscard worden onder de minimis-regeling, dus feitelijk is er niets gewijzigd t.o.v. vorig jaar. Daarom is de aanvoer en verhandeling van meer dan 35 stuks per kilogram door leden van PO verboden. Verder: max. 10% kreeftstaartjes per aanlanding.

Zeebaars; Minimum maat voor zeebaars voor alle vlootsegmenten is 42 cm.

• Gerichte visserij op zeebaars met sleepnetten is verboden.
• Vaartuigen met gesleepte vistuigen (waaronder boomkor, twinrig, borden en fly shoot) mogen vangsten van zeebaars aan boord houden, mits deze vangsten per dag niet meer bedragen dan 1% van het gewicht van de totale vangst.
• De totale vangst aan zeebaars mag per 2 maanden niet meer bedragen dan 400 kg.
• Voor Fly shooters is dit 210 kg per maand.
• Nederlandse handlijn- en staandwant-vissers zijn in 2018 alleen gerechtigd zeebaars aan te voeren, wanneer zij hiervoor van RVO een vismachtiging zeebaars hebben ontvangen.
• Daartoe gerechtigde handlijnvissers mogen op jaarbasis maximaal 5.500 kg zeebaars aanvoeren.
• Staandwant-vissers mogen op jaarbasis maximaal 1.400 kg zeebaars aanvoeren.